عزیز من اگر یاد تو نبود سردی و تلخی قفس

 مرا به ویرانی می کشید ...

من بر روی برگ گل های مریم و شقایق تا همیشه

می نویسم از تو ... برای

تو ... و به یاد تو ...

می نویسم که : تا ابد می سوزم در حسرتت ...

 اشک می ریزم از دوریت ...

و عاشقانه می پرستمت تا لحظه ی مرگ .

روزی که تو می آیی ، در نگاهت زندگی را معنا

 می کنم ... در دستان گرم و
مهربانت یکی شدن را تجربه می کنم ...

همه ی آرزویم این است که مرگم

فرا رسد و فرو ریزد این دیوار فاصله را تا

 من همیشه با تو باشم . میدانم که

آن زمان در آسمانی پرواز می کنم که هیچ قانون

 و عقیده ای نمی تواند تو را

از من جدا کند